Καλές ομάδες δημιουργούν οι δίκαιοι προπονητές!

Του Θοδωρή Τσούτσου

Λέγεται ότι ο Λουτσέσκου δυνάμωσε τη θέση του στον ΠΑΟΚ με την επικοινωνιακή πολιτική του στη διάρκεια του πρωταθλήματος και με βάση το πώς χάθηκε ο τίτλος για τον ΠΑΟΚ. Αν ήταν αυτό, δεν θα υπήρχε καμία αγωνιστική λογική. Αλλά δεν είναι. Ο Ρουμάνος έχει καταφέρει να δυναμώσει τη θέση του κυρίως με τη δουλειά του. Ανεξάρτητα αν σε ζητήματα συμπεριφοράς μπορεί κανείς δικαίως να τού καταλογίσει πολλά...

Αλλά σε σχέση με τον ΠΑΟΚ και τη θέση του στην ομάδα, η κουβέντα είναι διαφορετική. Ο Λουτσέσκου όσα έχει πετύχει, τα έχει κερδίσει. Αυτό δεν έχει να κάνει με την αγωνιστική εικόνα της ομάδας του στη διάρκεια της σεζόν. Για την ακρίβεια δεν έχει να κάνει μόνο με αυτό. Ούτε καν με τον τελικό, στον οποίο πράγματι ο Λουτσέσκου κέρδισε πολλούς πόντους για το μέλλον του στον ΠΑΟΚ. Το οποίο, όμως, έτσι κι αλλιώς είχε ξεκαθαρίσει από πριν...

Ο Ρουμάνος τεχνικός λειτουργεί με πολύ αξιοκρατικό τρόπο. Κι αυτό πάντα στις ομάδες είναι καθοριστικό. Στην πραγματικότητα, πέρα από μεταγραφές, συστήματα και αγωνιστική τακτική, αποτελεί ένα σπουδαίο όπλο για την νέα σεζόν. Τώρα μάλιστα που μια σειρά από καταστάσεις το επιβεβαιώνουν, ίσως να είναι και το πιο σημαντικό.

Ο ΠΑΟΚ δεν έχει απλώς και μόνο έναν δυνατό προπονητή. Έτοιμο να ορίσει και να κατευθύνει την αγωνιστική δημιουργία της ομάδας. Αλλά έχει και έναν προπονητή που αυτό το πλεονέκτημα δεν το αξιοποιεί για τον εαυτό του, αλλά για το όφελος της ομάδας. Η υπόθεση του Σρνα ήταν διδαχτική. Διότι ο προπονητής αντιλήφθηκε ότι μπορεί ο ρόλος του να είναι πιο καθοριστικός ακόμη και από ένα όνομα τόσο σημαντικής εμβέλειας, όπως ο Κροάτης.

Επίσης διότι και οι ποδοσφαιριστές αντιλήφθηκαν πως ο προπονητής είναι εκείνος που θα ορίζει την αγωνιστική τύχη τους. Και κυρίως, ότι το κάνει με αγωνιστικό κριτήριο. Για όσους δεν το κατάλαβαν, το είχε πει λίγες ημέρες αργότερα, χωρίς να "ανακατέψει" ούτε το όνομα του Σρνα ούτε τη θέση του. "Όποιος και να έρθει για την επίθεση, θα είναι πίσω από τον Πρίγιοβιτς", είπε και τον έστειλε στο Μουντιάλ καθαρό από σκέψεις.

Ο Λουτσέσκου είπε κάτι ακόμη πλέον: "Δεν βλέπω να έρχονται Ρουμάνοι". Υπάρχει μετάφραση στα λόγια του; Ασφαλώς και υπάρχει. Τα αποδυτήριά του ο προπονητής τα γνωρίζει ήδη. Τα ελέγχει ήδη. Δεν χρειάζεται "δικούς του", που δεν είχε τη δυνατότητα να πάρει το περσινό καλοκαίρι αφού ανέλαβε στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου μια ομάδα που ήταν - τρόπος του λέγειν - έτοιμη. Και που συνήθως οι προπονητές "φορτώνουν" στις ομάδες τους, χωρίς λόγο ή μάλλον χωρίς άλλο προφανή λόγο, πέρα από την ανάγκη για "έμπιστους" μέσα σε αυτά.

Ο Λουτσέσκου αυτά δεν τα θέλει. Και αυτό κερδίζει τους ποδοσφαιριστές. Χαρακτηριστικό μάλιστα είναι ότι ο Ρουμάνος τεχνικός στην προπονητική του διαδρομή είχε συμπατριώτες του ποδοσφαιριστές μόνο στις ομάδες που προπόνησε στη χώρα του. Στην Ραπίντ Βουκουρεστίου, σε μια Μπρασόβ, στην Πετρολούλ και βέβαια στην Εθνική Ρουμανίας. Δύο χρόνια στο Κατάρ, τέσσερα στην Ελλάδα, συνεργάστηκε μόνο με έναν Ρουμάνο. Τον Χερέα την περίοδο 2015-2016 στην Ξάνθη. Σε έξι χρόνια επαγγελματικής πορείας μακριά από τη χώρα του, δεν είχε άλλον Ρουμάνο ποδοσφαιριστή.

Και βέβαια, από τη χώρα του υπάρχουν καλοί ποδοσφαιριστές που φτάνουν και περισσεύουν. Αλλά πιθανότατα από καλούς παίκτες, ο Λουτσέσκου προτιμά τις καλές ομάδες. Στο Κατάρ για παράδειγμα, στην Ελ Τζάις, εκεί όπου τα χρήματα ρέουν άφθονα, δεν πήρε ούτε έναν. Μήπως δεν θα μπορούσε; Για όποιον δεν βαριέται: Ιβανίλντο (Βραζιλία), Μάρτινς (Βραζιλία), Ζιάνι (Αλγερία), Χαντίντ (Ομάν), Ματνανί (Τυνησία), Σεούλ Κι Κο (Κορέα), Ριμπέιρο (Βραζιλία), Εκόκο (Κονγκό), Νιλμάρ (Βραζιλία), Ούτσε Νιγηρία.

Την πρώτη χρονιά στην Ξάνθη, 2014-2015, επίσης ούτε ένας: Γκόμσι (Καμερούν), Γουάλας (Βραζιλία), Κάλβο (Ισπανία), Μπαλούφο (Ισπανία), Λουσέρο (Αεργεντινή), Ρούντι (Ανγκόλα), Ομπόντο (Νιγηρία), Κλέιτον (Βραζιλία), Ρέναν (Βραζιλία), Μπέλιτς (Σερβία), Σολτάνι (Γαλλία).

Την δεύτερη, 2015-2016, ένας, ο Χερέα, με 22 επίσημες συμμετοχές σε πρωτάθλημα και Κύπελλο. Και μόνο μια χρονιά στην Ξάνθη. Οι υπόλοιποι: Τζενάμο (Ιταλία), Γουάλας (Βραζιλία), Φάρκας (Σλοβακία), Έλτον (Βραζιλία), Λουσέρο (Αργεντινή), Νιέτο (Ισπανία), Καμαρά (Μαυριτανία), Ντιμιτρόφ (Βουλγαρία), Τόμιτς (Βοσνία), Σολτάνι (Γαλλία), Κρις (Βραζιλία).

Σεζόν 2016-2017: Ζίβκοβιτς (Σερβία), Γουάλας (Βραζιλία), Σιλά (Γαλλία), Πάμπλο (Ισπανία), Λουσέρο (Αργεντινή), Μεχία (Αργεντινή), Λάζιτς (Σερβία), Νιέτο (Ισπανία), Πιτσέλι (Αρμενία), Καμαρά (Μαυριτανία), Γιουνές (Τυνησία), Σολτάνι (Γαλλία).

Και φέτος στον ΠΑΟΚ: Ρέι (Αργεντινή), Μάτος (Βραζιλία), Λεβέκ (Γαλλία), Κρέσπο (Ισπανία), Αζεβέδο (Βραζιλία), Βαρέλα (Πράσινο Ακρωτήρι),
Μιχόγεβιτς (Βοσνία), Ελ Καντουρί (Μαρόκο), Μαουρίτσιο (Βραζιλία), Μπίσεσβαρ (Ολλανδία), Σάκχοφ (Ουκρανία), Κάνιας (Ισπανία), Βιεϊρίνια (Πορτογαλία), Μουλέν (Γαλλία), Πρίγιοβιτς (Σερβία), Τζάλμα Κάμπος (Ανγκόλα), Μακ (Σλοβακία), Τσίμιροτ (Βοσνία), Κάτσε (Αλβανία).

Βαρετό να αραδιάζεις ονόματα, πιο βαρετό - πιστέψτε με - και από εκείνον που τα διαβάζει. Αλλά είναι ενδεικτικό. Ρόστερ με διψήφιο αριθμό ξένων σε όλες τις σεζόν του και συμπατριώτης του μόνο για δείγμα. Αυτό που λέμε, ένας ίσον κανένας. Στο μυαλό των παικτών, πέρα από την εμπιστοσύνη που προφανώς πλέον έχουν στις προπονητικές ικανότητες του Λουτσέσκου, δημιουργεί εμπιστοσύνη και σε ζητήματα που πάντα παίζουν ρόλο στη δημιουργία των ομάδων. Είναι σημαντικό οι ποδοσφαιριστές να γνωρίζουν ότι ο προπονητής τους μαθαίνει για εκείνους από εκείνους και όχι από "τρίτους"...

Είναι ο Λουτσέσκου ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο; Προφανώς όχι. Αλλά τις καλές ομάδες δεν τις φτιάχνουν κυρίως οι καλοί προπονητές. Τις φτιάχνουν οι κατάλληλοι προπονητές. Ο Ρουμάνος φαίνεται πως για τον ΠΑΟΚ είναι τέτοιος...